Tijdens een lachworkshop krijg ik vaker de vraag, “maar, mensen lachen ook vaak iets weg. Dat is toch niet goed?”

Tja.

Is dat zo?

Natuurlijk, als mensen alles altijd maar weglachen dan kun je je afvragen wat het echte gevoel is wat daaronder zit.

Maar lachen ontlaadt opgebouwde spanning en het helpt om te relativeren. Tegenover ieder probleem in jouw leven kun je nog wel een paar veel grotere problemen uit andere levens zetten. Het is nog nooit zo donker geweest of het is wel licht geworden.

Goed lachen helpt je ook om het allemaal niet zo serieus te nemen. Want of je nu met gefronste wenkbrauwen en een humeur om op te schieten kijkt naar je probleem, of met een lach op je gezicht. Daar verandert alles niet door. Alleen jouw staat van zijn, jouw gevoel, is anders. En wat heb je dan liever? Een donkere wolk of een zonnetje boven je hoofd?

In Japan luiden ze het oude jaar uit met een lachsessie met een Shinto ritueel. Zo lacht men met elkaar de slechte herinneren aan het oude jaar weg om fris en fruitig het nieuwe jaar in te kunnen stappen.

Ze starten met 3x HAHAHA waarna de hoogwaardigheidsbekleders van het ritueel worden begroet. Vervolgens lacht men 20 minuten met elkaar.

En nee, ze lachen niet echt. Ze lachen als oefening. Beweging en geluid. Ze lachen weg. En dat is precies de bedoeling.