Saskia

Als kind lachte ik veel. Heel veel. Vaak de slappe lach met vriendinnetjes. Thuis, op straat waar we aan het spelen waren, achterin in de klas op school. Het leven was een groot vrolijk feest.

Ik was een jaar of veertien. Hevig verliefd op mijn allereerste grote liefde. Een mooie donkere jongen met blauwe ogen. Daar kon ik bij wegzwijmelen. Op een avond zat ik op mijn kamer toen mijn vader aanklopte en vroeg of hij binnen mocht komen. Dat was gek, want hij kwam eigenlijk nooit boven. Hij zei: “Ik moet je iets vertellen. Je moeder en ik gaan scheiden.” Bam. Die had ik niet aan zien komen.

De volgende dag zou ik mijn vriendje zien die juist terug was van een lang geplande vakantie. Ik wilde net mijn hart bij hem uitstorten toen hij zei: “Saskia, ik moet je iets vertellen.” En inderdaad, het was uit.

Het ging snel. Ik vond een fijne man, trouwde op mijn 19e en samen kregen we een dochter. Totdat hij op een avond thuiskwam en zei: “Sas, ik moet je iets vertellen.” Ik was nog geen 25 jaar.

Lang liet ik me niets meer vertellen. En ik ging op zoek. Wie was ik eigenlijk? Waarom lukte het me niet om daarna een relatie te behouden? Waar was mijn lach gebleven? Ik lachte wel, maar niet echt. Veel cursussen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling volgden. Misschien was daar het antwoord te halen.

Toen leerde ik in 2011 het lachen zonder reden kennen. Lachyoga. Je lacht dan als oefening. Het greep me. De eenvoud, de diepgang. Hop, daar ging ik naar India om van de ‘giggling guru’ himself les te krijgen. De lach kwam langzaam maar zeker weer terug.

Ik schreef het boek Lachyoga omdat ik de lach verder wilde verspreiden. Daarna schreef ik het boek W.I.S.H. omdat ik toch heel graag die leuke man in mijn leven wilde. Het systeem dat ik bedacht had werkte en ik vond in 2016 de man van mijn dromen, Martin. Inmiddels de Lachkoning van Nederland.

Ook schreef ik nog het belangrijke boek “Lilly & June en de Lachjuf” over twee meisjes die een lachjuf in de klas krijgen. Voor 7-9 jaar of om voor te lezen. Er zit een handboek bij voor ouders en docenten.

Sinds 2011 ga ik op pad om kleine en grote groepen aan een hartelijke lach te helpen. Ik heb leuke, actieve, gezellige, uitdagende en interessante soorten mensen en groepen gezien. Mijn workshops en opleidingen zijn in die tijd veranderd en gefinetuned.

Zoals je bij Martin kunt lezen, we leerden elkaar kennen bij de opleiding tot hypnotherapeut. Inmiddels zijn we beiden ook master hypnotherapeut, maar we practiseren niet. Ik zeg wel eens gekscherend dat we elkaar hebben gehypnotiseerd. Maar hij is wel de liefde van mijn leven. Deze prins heeft geen wit paard maar een gezellig rood campertje. Veel leuker toch? En mijn echte lach? Die is terug.

Terug naar ‘over ons’