Lachen is besmettelijk. Op 30 januari 1962 in een meisjesschool in Tanzania startten een paar meisjes met lachen en zij konden niet meer ophouden. De lach namen zij mee naar huis waar nog meer mensen raakte. Het werd een heuse epidemie die uiteindelijk verspreid over Tanzania en Uganda anderhalf jaar zou duren.

Duizenden mensen lachten, en lachten, en lachten. Sommigen een paar uur, anderen een hele dag en enkelen zelfs langer dan dat. Ze rolden over de grond van het lachen. Ze piesten in hun broek van het lachen. Ze konden niet meer focussen en er kwam geen zinnig woord meer uit. Scholen bleven soms dicht en mensen konden niet werken.

Gestuurd door de overheid van Tanzania kwam Dr. Kroeber Rugenetinu, onderzoekend psychiater, kwam polshoogte nemen. In het filmpje hier vertelt hij zijn bevindingen. Het was een echte lachziekte en de wetenschappers namen bloed af om te onderzoeken of er een virus in het spel was. Het antwoord was “NAD. Nothing Abnormal Detected.”

Dit is een clip van de film “Laughology” van onze collega Albert Nerenberg uit Canada.