De lach, een fenomeen dat serieus genomen moet worden! In de reacties op een vraag van een tijdje geleden, waren de meeste antwoorden doordrenkt van het woord “serieus”.

Zijn we soms te serieus geworden?

Karin werpt een prikkelende vraag op: zijn we niet allemaal in de valkuil van overmatige ernst getuimeld? Zijn er überhaupt nog redenen om te lachen? En zo ja, hebben we het verlangen en het vermogen behouden om te lachen?

Een intrigerende overpeinzing.

Het lijkt erop dat we collectief inderdaad te serieus zijn. En om deze reden is er een tegengolf ontstaan, met de opkomst van lachen zonder reden, lachyoga, lachworkshops, en lachtherapie, enzovoorts.

Eerder schreef ik al een artikel waarin ik stelde dat overmatige ernst zelfs gevaarlijk kan zijn. Dit heeft te maken met stress. Het richten op schoonheid, leuke momenten en vrolijke mensen kan helpen ontstressen.

Lachen blijkt hierbij een cruciale rol te spelen. Het brengt vrolijkheid en plezier in mensen teweeg, en dit heeft een dubbel positief effect.

Schoonheid vertelt een ander verhaal. Een tijdje terug publiceerde ik een stuk over de esthetiek van lachen. Hoewel iemand die in een lachbui ligt fantastisch is om te zien, is het niet per se traditioneel mooi. Rood aangelopen gezicht, zichtbare zweetdruppels en gelaatstrekken die in vreemde kronkels veranderen. Desondanks ervaren we dit als schoonheid.

Het Ontbreken van Lachen

Lonneke heeft bij zichzelf vastgesteld dat ze veel te weinig lacht. Ze erkent haar neiging tot ernst en betreurt dit. Daarom heeft ze zichzelf voorgenomen om meer te lachen.

Els, Agnes en Lia sluiten zich hierbij aan. Volgens hen is er een schrijnend tekort aan gelach. De boodschap is duidelijk: we moeten simpelweg meer lachen.

Agnes verwoordt dit treffend:

Dat is juist wat mij over het lachen bezighoudt: hoe kan het, dat iets wat we allemaal kunnen oproepen, we (in ieder geval een grote groep mensen) gaandeweg ons leven steeds minder doen? Als ik mensen spreek die wel voluit zijn blijven lachen, ondanks alles wat ze meemaken, zie ik veel meer leven, meer vitaliteit. En eigenlijk geldt deze vraag niet alleen voor lachen, maar meer zaken zoals gezond eten, gezond denken, gezond bewegen, ….

Jezelf tegenhouden om ongebreideld te lachen

Sommige mensen worden niet alleen geplaagd door ernst, maar voelen zich ook geremd om ongeremd te lachen.

Martijn erkent dat hij enige remmingen heeft als het op uitbundig lachen aankomt, terwijl Piet zich afvraagt wat anderen van hem zouden denken. Maurice deelt dezelfde twijfels en vraagt zich af waarom we ons soms voor lachen schamen.

Hierover heb ik een video gemaakt:

Door de jaren heen heb ik talloze mensen gehoord die op de een of andere manier schaamte voelen over hun lach. De ene lacht te hard, de ander heeft een onconventioneel lachgeluid en weer een ander is niet tevreden met zijn gebit. De enige reden dat we hierdoor beïnvloed worden, is omdat iemand ooit kritiek heeft geuit, iemand die we ernstig namen. En we hebben dit kritiek serieus genomen.

Bij lachyoga, lachworkshops en lachtherapie doen we er alles aan om mensen hun lach weer voluit te laten omarmen. Geen remmingen, maar openlijk lachen en je klanken laten horen.

Maurice vraagt zich af waarom we mensen die veel lachen vaak niet serieus nemen. Maarten wijst op het aspect van gezondheid.

“Haha, hoe is het toch mogelijk dat lachen zo weinig serieus wordt genomen als gezondheidsmethode. Mensen slikken van alles om zich beter te voelen. Met de lach heb je een krachtig vermogen om  je lichamelijk en geestelijk beter te voelen.“

Is Lachen Serieus Goed Voor Je?

Een artikel van Welingelichte Kringen oppert dat lachen niet zo gezond is als we denken. Lachen kan leiden tot een optimistischere levenshouding. Echter, het onderzoek waarover ze schrijven concludeert dat optimistische mensen mogelijk korter leven doordat ze minder aandacht hebben voor potentiële gevaren.

Misschien is het wijs dit artikel niet al te serieus te nemen?